Strand en zee

De zee heeft altijd een grote aantrekkingskracht op mij. Ik probeer minstens een paar keer per jaar de zee te zien. Het maakt mij niet uit of dat nu in Scheveningen of in Rio de Janeiro is. De wijdsheid van het water, het ruisen van de golven en het eindeloze ritme van de golfslag op de kust, daar gaat het om. Omdat Kokkola aan de kust ligt, was dat voor mij een pluspunt bij het aanvragen van de residencie.

De stranden bij Kokkola zijn erg klein en het water ziet eruit alsof je aan de oever van een meer staat. Geen branding en ruisende golven. Het water heeft dezelfde koffiekleur als de beken en rivieren.
Op een zonnige zondag zijn we naar het grootste zandstrand in de omgeving gegaan. Kalajoki zo'n 60km naar het noorden. Inderdaad een groot zandstrand, nog steeds geen golven en heel veel kleine eilandjes in de buurt. Het was zonnig totdat we uit de auto stapten, ik kon nog net deze foto maken. De rest van de dag bleef het onweren.

Gelukkig was het dinsdag weer droog en redelijk zonnig. Een nieuwe poging, er is een duingebied in Lahtoja, zo'n 30km naar het noorden van Kokkola.

Het kost een beetje moeite, maar dan is er toch een strand met een echte zee met golven. Ik had natuurlijk kunnen weten dat er hier in de Botnische golf een grote archipel van kleine eilandjes voor de kust ligt en dat open zee alleen op plaatsen met geen of weinig van die eilandjes te zien is.

Verder is het landschap hier erg mooi om te zien, vlak met groene velden, berken- en dennenbossen. En af en toe een klein plaatsje met een onuitspreekbare naam.