Het doel van deze reis was het inrichten van mijn tentoonstelling in Juminkeko, het Fins Kalevala instituut. Tien jaar geleden had ik hier ook een tentoonstelling, maar die heb ik niet zelf kunnen zien. Deze keer is het anders
De tentoonstelling A Journey to Pohjola laat mixed media werk zien dat is geïnspireerd op de verhalen uit de Kalevala en de reizen naar het Noorden die ik in de afgelopen tien jaar heb gemaakt.
Het meest recente werk is de waterval Imatra, genoemd in de Kalevala.
Naast de waterval liggen op de grond gehaakte Bosbodem en Lichen 2.0 werkstukken. Deze Lichen serie is gemaakt van gehaakte tafelkleedjes die ik tijdens mijn laatste werkperiode in Kemijärvi van lokale dames heb gekregen.
Onderweg naar deze tentoonstelling heb ik nog de gelegenheid gehad om ze tussen hun levende variatie langs de weg te fotograferen.
Aan de muur hangen de Lichen werken, geïnspireerd op de korstmossen die je overal in Finland vindt, ze zijn gecombineerd met de gehaakte Bosbodem werkstukken.
Centraal in de ruimte staan de Zonde(r)lingen, een serie objecten gemaakt van oude bontmutsen uit Lapland, die de zeven zonden verbeelden.
Ook de bontmutsen komen uit Lapland, gekregen of gekocht in kringloopwinkels.
Erg blij was ik met de publicatie van een interview over deze tentoonstelling in de lokale en ook in de regionale krant.
Heel bijzonder was de opening waar op een moderne versie van de Kantele gespeeld werd. De Kantele speelt een belangrijke rol in de Kalevala.
Maar het meest bijzondere was het voorlezen uit de Kalevala, een stukje waar de waterval Imatra wordt genoemd. De Kalevala is in dichtvorm geschreven en werd voordat het werd opgeschreven, gezongen van generatie op generatie overgedragen. Natuurlijk wist ik dat wel, maar ik had dat nog nooit echt gehoord.
Dit was echt een kippenvel momentje om het hele publiek te horen meezingen.
Ik ben erg blij met deze tentoonstelling, jammer dat het zo ver weg is en dat ik de komende maanden niet even binnen kan lopen om te genieten.